در زبان انگلیسی راه‌های مختلفی برای ساخت جملات شرطی(Conditional Sentences) وجود دارد. از میان ساختارهای ممکن، چهار ساختار رایج به شرطی‌های نوع اول، صفر، دوم و سوم معروفند که در این مقاله از مقالات آموزش گرامر انگلیسی به بررسی آنها می‌پردازیم.
First Conditionals
گرامر جملات شرطی نوع اول
جملات شرطی نوع اول در زبان انگلیسی به جملاتی گفته می‌شود که شرط آنها امکان‌پذیر و به واقعیت نزدیک است.
If it rains, I’ll stay at home.
در جملۀ فوق احتمال بارندگی واقعی است یعنی امکان بارندگی وجود دارد.
جملات شرطی از دو بند یا clause تشکیل می‌شوند: if clause و main clause.
if clause: If it rains
main clause: I’ll stay at home
در شرطی نوع اول، در if clause از زمان حال ساده و در main clause از آینده با will استفاده می‌شود.
If I have enough money, I’ll buy some new shoes.
She’ll be late if the train is delayed.
ترتیب بند‌ها مهم نیست و جملات شرطی را می‌توان با هر دو بند آغاز کرد.
If the weather is good, we’ll have a picnic.
We’ll have a picnic if the weather is good.
توجه کنید که اگر جمله با if clause شروع شود، بین دو بند، ویرگول قرار می‌گیرد.
در main clause می توان به‌جای will از افعال مدال دیگر هم استفاده کرد.
If it’s sunny tomorrow, I might go to the beach.
If you come early, you can meet my brother.
گرامر جملات شرطی نوع صفر(Zero Conditionals)
در زبان انگلیسی شرطی نوع صفر زمانی به‌کار می‌رود که نتیجه همیشه روی دهد. به‌عنوان مثال، اگر آب به دمای صد درجه برسد، می‌جوشد. این جمله به شرایط خاصی اشاره نمی‌کند و به‌طور کلی درست است. نتیجه “if clause” همیشه “main clause” است.
If water reaches 100 degrees, it always boils.
همان‌طور که از مثال فوق مشخص است، در شرطی نوع صفر هر دو عبارت در زمان حال ساده هستند.
if clause: simple present: If water reaches 100 degrees
main clause: simple present: it always boils
در جملات شرطی نوع صفر، معمولا می‌توانیم بدون تغییر معنی، به‌جای if از when استفاده کنیم.
If people eat too much, they get fat.
If you touch a fire, you get burned.
People die if they don’t eat.
You get water if you mix hydrogen and oxygen.
Snakes bite when they are scared.
When babies are hungry, they cry.
شرطی نوع صفر برای دادن راهنمایی و دستور‌العمل نیز به‌کار می‌رود. برای این منظور، در main clause از جملۀ امری استفاده می‌کنیم.
If Bill phones, tell him to meet me at the cinema.
Ask Pete if you’re not sure what to do.
If you want to come, call me before 5:00.
گرامر جملات شرطی نوع دوم(Second Conditionals)
جملات شرطی نوع دوم در انگلیسی به جملاتی گفته می‌شود که شرط آنها غیر واقعی و تخیلی است.
If I were you, I would get ready as soon as possible.
در جملۀ فوق شرط غیر ممکن است، یعنی اگر من جای تو بودم، شرط خیالی است.
جملات شرطی از دو بند یا clause تشکیل می‌شوند: if clause و main clause.
if clause: If I were you
main clause: I would get ready as soon as possible
در شرطی نوع دوم، در if clause از زمان گذشته ساده و در main clause از would استفاده می‌شود.
If we had more money, we would buy that house.
ترتیب بند‌ها مهم نیست و جملات شرطی را می‌توان با هر دو بند آغاز کرد.
She’d be more successful if she worked harder.
If she worked harder, she’d be more successful.
توجه کنید که اگر جمله با if clause شروع شود، بین دو بند، ویرگول قرار می‌گیرد.
اگر در مورد توانایی صحبت می‌کنیم، در main clause می توانیم به‌جای would از could استفاده کنیم.
If I had a car, I could visit my friend.
در جملات شرطی نوع دوم، برای کلیه اشخاص، فعل to be به صورت were به‌کار می‌رود.
If he were more careful, he wouldn’t break everything.
گرامر جملات شرطی نوع سوم(Third Conditionals)
جملات شرطی نوع سوم برای صحبت از گذشته به‌کار می‌روند. اگر اتفاق A می‌افتاد، منجر به اتفاق B می شد. در واقعیت، نه اتفاق A و نه اتفاق B رخ داده‌اند. از این رو، جملات شرطی نوع سوم اتفاقات نظری و خیالی را شرح می‌دهند.
If I hadn’t spent all my money, I would’ve bought a computer.
در جملۀ فوق، شرط خلاف آن چیزی است که در واقعیت رخ داده، یعنی شخص تمام پولش را در واقعیت خرج کرده‌است. پس، کامپیوتر نخریده‌است.
جملات شرطی از دو بند یا clause تشکیل می‌شوند: if clause و main clause.
if clause: If I hadn’t spent all my money
main clause: I could’ve bought a computer.
در شرطی نوع سوم، در if clause از زمان گذشته کامل و در main clause از would have + past participle استفاده می‌شود.
He wouldn’t have missed the bus if he hadn’t overslept.
ترتیب بند‌ها مهم نیست و جملات شرطی را می‌توان با هر دو بند آغاز کرد.
If we had taken a taxi, we wouldn’t have missed the plane.
We wouldn’t have missed the plane if we had taken a taxi.
توجه کنید که اگر جمله با if clause شروع شود، بین دو بند، ویرگول قرار می‌گیرد.
Loading ...
Perfect
It was great. Thank you so much ?
Hi
it was absolutely helpful,, thank you so much
It’s really perfect thanks
معرکه
عالی
خیلی خوب بود ممنون
It was very helpful.Thanks a lot.