گرامر Participle (وجه وصفی) چیست؟(کاربردها + مثال)
به این جمله دقت کنید:
The movie is very boring.
حالا، به این جمله توجه کنید:
The book is boring me.
شباهت boring در جمله اول، و boring در جمله دوم چیست؟
احتمالا می‌دانید که boring در جمله اول صفت است. شاید هم بدانید که فعل جمله دوم، حال استمراری است، یعنی is boring فعل جمله است.
آیا ممکن است که یک کلمه هم صفت باشد و هم فعل؟
در واقع، boring یک پارتیسیپل یا participle است، کلماتی که می‌توانند صفت یا بخشی از فعل باشند. در زبان انگلیسی Participleها، که در فارسی وجه وصفی نامیده می‌شوند، از اهمیت زیادی برخوردارند، چرا که می‌توانند نقش‌های مختلفی را ایفا کنند.در این مقاله خواهیم دید که این کلمات می‌توانند صفت یا فعل باشند و حتی در ساختن افعال مرکب به‌کار روند. کلمات written، played، interesting و understood همگی participle هستند.
در زبان انگلیسی سه نوع participle داریم: the present participle، the past participle و the perfect participle.
گرامر The Present Participle چیست؟
ساده‌ترین راه تعریف کردن present participle این است که بگوییم حالتی از فعل است که به ing ختم می‌شود.وقتی از کلماتی مثل finding، interesting، drinking و امثال آن‌ها استفاده می‌کنیم، در واقع از participle استفاده می‌کنیم.شاید به‌نظر برسد که این کلمات نقش‌های دستوری مختلفی دارند. این یکی از ویژگی‌های participleها در زبان انگلیسی است که می‌توانند بسته به شرایط و موقعیت در نقش‌های مختلفی استفاده شوند.
Present Participle و زمان‌های استمراری
احتمالا این کاربرد present participle برایتان از بقیه آشناتر باشد.از present participle برای ساختن افعال استمراری استفاده می‌کنیم. برای این کار باید از فعل to be استفاده کنیم، در واقع:
Continuous (Progressive) Tenses: be + verb+ing
:به‌طور مثال
We are drinking tea at the moment.
They were singing all night long.
He will be sleeping by then
Present Participle به‌عنوان صفت
Present participleها می‌توانند نقش صفت را ایفا کنند.به‌همین دلیل است که کلماتی نظیر boring و interesting می‌توانند هم در افعال و هم به‌عنوان صفت استفاده شوند، چون present participle هستند.
برای نمایش انعطاف فوق‌العاده این کلمات بیایید افعال مثال‌های بالا را به‌عنوان صفت به‌کار ببریم:
Is this drinking water?
در این جمله، کسی چیزی نمی‌نوشد. در عوض، آب را توصیف می‌کنیم و می‌گوییم که آب آشامیدنی است. در واقع drinking صفت به‌معنی آشامیدنی است. همان طور که می‌بینید، همانند بقیه صفت‌ها قبل از اسمی که توصیف می‌کند قرار گرفته است.
They love singing birds.
در اینجا هم singing صفت است، پرندگان آوازخوان – دقیقا مثل پرندگان سفید، white birds یا پرندگان کوچک، small birds.
She wore a sleeping mask.
در اینجا هم sleeping mask ماسکی است که برای خواب به‌کار می‌رود.
Present Participle به‌عنوان قید
قید‌ها کلماتی هستند که به افعال، صفات، قید‌های دیگر یا حتی کل جمله اطلاعات اضافه می‌کنند.Present participleها می‌توانند نقش قیدی ایفا کنند، به‌خصوص در مقابل صفات. به مثال‌های زیر دقت کنید که در آن‌ها present participle را می‌توان با یک قید دیگر جایگزین کرد:
It is freezing cold. (Extremely cold)
You are dripping wet! (Completely wet)
His soup was piping hot. (Very hot)
Present Participle Phrases
عبارت‌های participle عبارات صفتی هستند که در آن‌ها کلمه اصلی علپبارت یک participle است.از present participle phrases برای اضافه کردن اطلاعات به اسم‌ها و ضمیر‌ها استفاده می‌کنیم.
Crying loudly, Mary reached for the phone.
نکته مهمی که باید حتما در به‌کارگیری participle phraseها در نظر بگیرید این است که آن‌ها فقط برای وصف فاعل جمله اصلی استفاده می‌شوند.
در مثال فوق، ماری شخصی است که هم در حال گریه بلند بوده و هم در حال برداشتن تلفن.
حال به مثال زیر دقت کنید:
Crying loudly, her phone started ringing.
این مثال عجیب است. دقت کنید که participle phrase باید به فاعل جمله اصلی اشاره کند. یعنی، این گوشی تلفن است که هم گریه می‌کرده و هم در حال زنگ خوردن بوده! قطعا هم‌چنین چیزی ممکن نیست و جمله بالا هرگز موزد استفاده قرار نمی‌گیرد.در نظر داشته باشید که هیچ ضرورتی ندارد که participle phrase در ابتدای جمله قرار گیرد، بلکه می‌تواند در میان جمله و حتی بعد از اسم قرار گیرند:
Running to school, John fell and broke a leg.
John, running to school, fell and broke a leg.
The kid running to school fell and broke a leg.
The Past Participle
Past participle حالتی از فعل است که اگر فعل باقاعده باشد، با افزودن ed به انتهای فعل ایجاد می‌شود. البته برخی افعال بی‌قاعده هستند و ساختار past participle مخصوص به‌خود دارند. به‌عنوان زبان‌آموز قطعا با past participle آشنا هستید و در کلاس زبان معمولا از آن‌ها به‌عنوان حالت سوم سوم یا PP یاد می‌شود.حالت‌های فعلی مثل written، understood، brought و come همگی past participle هستند.
همانند played، lived و switched.
Past Participle و زمان‌های کامل
از حالت past participle برای ساختن تمامی زمان‌های کامل استفاده می‌شود. برای این کار باید از فعل کمکی have استفاده کنیم. در واقع:
Perfect Tenses: have + past participle
به‌طور مثال:
I have just eaten breakfast.
She had finished when it happened.
We will have arrived at that time.
Past Participle به‌عنوان صفت
Past participleها هم همانند present participleها می‌توانند به‌عنوان صفت به‌کار روند.
He threw the broken window away.
The kids are bored.
I felt exhausted after the workout.
Past participle و ساختار مجهول
از past participle برای ساختن جملات مجهول استفاده می‌شود.همان طور که احتمالا می‌دانید، برای ساختن جملات مجهول از فعل to be و حالت سوم فعل اصلی استفاده می‌کنیم:
The book was written by Michael.
Our windows have been painted.
I was sent a present yesterday.
Past Participle Phrases
Past participleها می‌توانند برای بیان اطلاعات بیشتر درباره اسامی به‌عنوان participle phrase به‌کار روند. قوانین استفاده از past participle phrases همانند قوانین استفاده زا present participle phrases است. یعنی:
- آن‌ها به فاعل جمله اصلی اشاره می‌کنند.
- می‌توانند در جاهای مختلف جمله استفاده شوند.
به‌طور مثال:
Exhausted, he decided to take a break.
Confused by the news, they went back home.
همان طور که گفتیم، این عبارات می‌توانند در جاهای مختلفی در جمله قرار گیرند:
Confused by the news, Mary and Peter went back home.
Mary and Peter, confused by the news, went back home.
The couple confused by the news went back home.
نکته مهمی که باید در نظر بگیرید این است که هنگام ساختن past participle phrases به فعل دقت کنید. فعل‌های ناگذرا، یعنی افعالی که مفعول نمی‌گیرند، نمی‌توانند به این شکل استفاده شوند.
The Perfect Participle
Perfect participle از ترکیب present participle فعل have یعنی having و حالت سوم فعل دیگری ایجاد می‌شود.به‌طور مثال، having finished، having arrived و having eaten.
Past participle همیشه به واقعه‌ای در گذشته که قبل از وقایع جمله اتفاق افتاده اشاره می‌کند.
مثلا:
Having finished his homework, the kid went to the park.
در این جمله، کودک اول تکالیفش را انجام داده و سپس به پارک رفته است.
Having cooked dinner, she started cleaning the kitchen.
اینجا، شخص موردنظر ابتدا شام را پخته و سپس آشپزخانه را تمیز کرده است.
Having received the letter, he decided to write one back.
ایتدا نامه را دریافت کرده و سپس تصمیم گرفته تا در پاسخ نامه‌ای بنویسد.
Perfect Participleها برای توصیف وقایع گذشته
همان طور که گفتیم، perfect participle معمولا در عبارت‌ها برای توصیف کارهایی که قبل از کار بیان شده در جمله اصلی، انجام شده‌اند استفاده می‌شود.Perfect participle را می‌توان به‌صورت معلوم (active) یا مجهول (passive) به‌کار برد.
Having read the book, she had a shower. (Active voice)
Having been fired, he started crying. (Passive voice)
همان طور که دیدیم، پارتیسیپل یا همان وجه وصفی از آنچه فکر می‌کردیم کاربردهای بیشتری دارد. آن‌ها نه‌تنها برای ساختن افعال استمراری و کامل ضروری هستند بلکه می‌توانند به‌عنوان صفت، قید و عبارت وصفی هم استفاده شوند.
remarkable…
THANK YOU SO MUCH <3
خوب بود
مرسی از شما ^_^
خوب بود
و اینکه معنی جملات هم برای بهتر شدن قرار داده شود.
ممنون ازتون و حتما چشم *_*
بد نبود خوبم نبود متوسط از ده ستاره پنج می دم
🙂 ممنونیم از شما
توضیح عالی بود.